مدت قرارداد مشارکت در ساخت

مدت قرارداد مشارکت در ساخت کاملا بستگی به حجم پروژه و شرایط آن دارد. برای کارهای متداول نه چندان بزرگ معمولا مدت زمان قرارداد مشارکت در ساخت بین ۱۴-۱۸ ماه در نظر گرفته می‌شود.

حال در صورتی‌ که پروژه بیشتر از مدتی که در قرارداد مشخص کردیم طول بکشد چه باید کرد؟ آیا در صورتیکه مدت قرارداد منقضی شود باید آنرا فسخ کنیم یا برای طرف مقابل جریمه در نظر بگیریم؟

انقضای مدت قرارداد مشارکت در ساخت

وقتی تقریبا در میانه یا در انتهای پروژه هستید نباید به هیچ عنوان اجازه فسخ قرارداد مشارکت در ساخت را بدهید. زیرا تا این مرحله قطعا قسمتی از زمین خود را بنام سازنده کرده اید و او اکنون در مال شما شریک است. اگر بخواهید قرارداد را فسخ کنید سازنده به این راحتی ملک شما را برنمیگرداند و باید سال ها در دادگاه و محاکم قضایی دوندگی کنید.

بنابراین باید روزانه مبلغی را به عنوان خسارت یا جریمه درنظر بگیریم تا فرد مقابل کار را سریع تر به سرانجام برساند. توجه کنید که در قرارداد نباید از عبارت خسارت یا جریمه بکار برد بلکه فقط باید از عبارت وجه التزام استفاده کرد.

بنابراین در قرارداد مشارکت در ساخت مبلغی را بابت وجه التزام ناشی از عدم انجام تعهدات برای سازنده در نظر می‌گیریم. در این حالت در صورت تاخیر در تحویل کار یا انقضای مدت قرارداد مشارکت در ساخت سازنده باید روزانه مبلغی را به مالک بپردازد.

حق حبس مدت قرارداد

حق حبس مدت قرارداد است موضوع بسیار مهمی است باید به آن توجه شود. مثلا مدت قرارداد شما ۱۸ ماه است، اما مدت کار شما طولانی تر شده. قطعا صاحب زمین حتما وجه التزامی برای این موضوع به صورت روزانه پیش بینی می کند تا از سازنده خسارت بگیرد. در مقابل سازنده نیز باید حق حبس مدت قرارداد را در قرارداد پیش بینی کند به این صورت که در قرارداد بندی قرار دهید و قید کنید:

چنانچه صاحب یا صاحبان زمین در موعد مقرر در قرارداد درصدهای پیش بینی شده سند را به نام سازنده انتقال ندادند علاوه بر پرداخت وجه التزام، می بایستی به ازای مدت تأخیر در انتقال سند، مدت قرارداد مشارکت نیز به همان اندازه افزایش یابد. تعطیلی یا انجام عملیات اجرایی کارگاه در این مدت در اختیار سازنده است”.

در این مورد پرونده ای داشتیم که در آن صاحب زمین از سازنده شکایت کرده بود که به دلیل تأخیر در مدت قرارداد، سازنده باید وجه التزام بپردازد. سازنده نیز اقرار میکند که ۸ ماه نسبت به مدت قرارداد تأخیر داشته است. اما اعلام میکند که صاحب زمین نیز ۹ ماه از زمانی که قرار بوده سند به نام من بزند تأخیر داشته است. بنابراین مدت قرارداد من ۹ ماه افزایش پیدا خواهد کرد.

نظر سازنده درست است اما وکیل صاحب زمین با یک استدلال زیبا قاضی را متقاعد کرد. استدلال وکیل این بود که در مدت ۹ ماهی که مالک در سند زدن تأخیر داشته طبق اقرار سازنده ایشان کارگاه را تعطیل نکرده و مشغول کار بوده اند. بنابراین این مدت به مدت قرارداد اضافه نمی شود. قاضی هم قبول کرد و خطاب به سازنده گفت شما باید در قرارداد مدت حبس مدت قرارداد را پیش بینی می کردید و علاوه بر آن ذکر می‌کردید که تعطیلی یا انجام عملیات اجرایی کارگاه در این مدت در اختیار سازنده است.