مراحل اجرای اسکلت بتنی از صفر تا صد

در این مطلب در مورد مراحل اجرای اسکلت بتنی به طور کامل توضیح می دهیم. در مطلب دیگری در مورد هزینه اسکلت بتنی و همچنین هزینه ساخت آپارتمان توضیح داده ایم.

مراحل اجرای اسکلت بتنی

1. آرماتوربندی ستون‌ها
2. اجرای خاموت و سنجاقی
3. قالب بندی ستون‌ها
4. بتن ریزی ستون‌ها
5. زیرسازی سقف
6. قالب بندی سقف
7. آرماتوربندی تیرها (پوتر)
8. اجرای صفحات مدفون در بتن
9. بتن ریزی سقف
10. باز کردن قالب‌ها و زیرسازی سقف

آرماتوربندی ستون‌ها

آرماتوربندی میلگرد انتظار ستون‌ها در فونداسیون

بعد از اینکه آرماتوربندی فونداسیون به اتمام رسید نوبت به اجرای ریشه میلگردهای ستونها میرسد. حداقل طول میلگرد انتظار ستون بعد از بتن ریزی فونداسیون باید به اندازه ۵۰ برابر طول میلگرد باشد. مثلا اگر سایز میلگرد ستون ۲۵ باشد طول انتظار آن حداقل ۱۲۵ سانتیمتر می‌باشد. تصویر زیر نقشه های طراحی سازه پروژه مصلی ۲۶ را نشان میدهد. همانطور که میبینید طول میلگرد انتظار میلگرد ۲۵ را ۱۳۰ سانت در نظر گرفته ایم.

همچنین توجه داشته باشید که خاموت ستونها باید در داخل فونداسیون نیز ادامه پیدا کند. اغلب آرماتوربندها از اجرای خاموتهای داخل فونداسیون به دلیل سختی کار فرار می‌کنند. بنابراین قبل از عقد قرارداد آرماتوربندی حتما این مورد را به آنها یادآوری کنید.

نکته دیگری که از تصویر بالا برداشت میکنیم این است که خم میلگردهای ستون در داخل فونداسیون باید به سمت داخل هسته ستون باشد.

فورجینگ، کوپلینگ یا اورلپ؟

تصویر بالا یک ستون ۵۰*۵۰ با ۱۶ عدد میلگرد (۱۲ عدد سایز ۲۰ و ۴ عدد سایز ۲۵) را نشان میدهد. اگر فاصله بین میلگردها را با درنظر گرفتن میلگردهایی که به آنها اورلپ میشوند محاسبه کنیم حدودا ۵ سانتیمتر می‌شود. چون بتن به راحتی از بین میلگردها عبور کرده و بتن کرمو نخواهد شد. از نظر مبحث نهم مقررات ملی ساختمان فاصله بین میلگردها نباید از ۴ سانتیمتر کمتر باشد چون در این شرایط تراکم میلگردها بالا بوده و ممکن است بتن از بین میلگردها عبور نکرده و باعث کرمو شدن بتن شود. بنابراین در این شرایط برای حل این مشکل چند راه پیش روی ماست.

1. استفاده از جوش فورجینگ یا کوپلینگ برای وصله میلگردها به جای اورلپ. توجه کنید که جوش فورجینگ معمولا برای میلگردهای سایز ۱۸ به بالا به صرفه تر از اورلپ است. (کافی است قیمت جوش فورجینگ را استعلام گرفته و با ۵۰ برابر قطر میلگرد (یعنی طول اورلپ میلگرد) مقایسه کنید.)
2. راه حل دیگر این است که طول میلگردهای انتظار را به اندازه ای درنظر گرفت که به طبقه بعدی برسد (مثلا ۶ متری). در این حالت به دلیل حذف اورلپ مصرف میلگرد نیز کاهش پیدا میکند. البته توجه داشته باشید در صورتیکه در طبقه بعدی اگر تراکم میلگردها نسبت به طبقه پایین کاهش پیدا کند این روش موثر خواهد بود. در غیر این صورت در طبقه بعدی نیز مجبوریم از جوش فورجینگ یا کوپلینگ استفاده کنیم.

نکته مهم دیگری که باید به آن توجه داشت این است که میلگردهای سایز بالا را نمیتوان به راحتی و بدون مهار به صورت مثلا ۶ متری بلند کرد چون سنگینی میلگردها لنگر ایجاد کرده و باعث خم شدن آنها می‌شود.

آرماتوربندی میلگرد طولی ستون‌ها

مهم ترین نکته ای که در آرماتوربندی میلگردهای طولی ستون‌ها در اسکلت بتنی باید توجه داشت این است که در ناحیه اتصال تیر به ستون مجاز به وصله میلگرد نیستیم.

وصله میلگرد دو ستون بتنی هم اندازه

در صورتیکه میلگردهای طولی دو ستون با ابعاد یکسان را بخواهیم وصله کنیم میلگردهای طبقه پایین را باید در چشمه اتصال خم حداکثر ۱ به ۶ (ادکا) زده تا بتوانیم آرماتورهای طبقه بالا را در امتداد طبقه پایین اجرا کنیم. بسیاری از آرماتوربندها حاضر به انجام این کار نمیشوند. عدم توجه به این موضوع باعث میشود که کاور بتن در طبقات تغییر کند. مثلا اگر کاور بتن ستون طبقه پایین ۴ سانت باشد و بخواهیم بدون خم میلگرد انتظار را ادامه دهیم کاور بتن ستون بالایی ۶ سانت (با فرض میلگرد۲۰) خواهد شد.

وصله میلگرد دو ستون بتنی غیر هم اندازه

اگر ابعاد ستون در طبقه تغییر کند حالتهای مختلفی داریم که در ادامه بررسی میکنیم:

• اگر ابعاد ستون در هر وجه حداکثر ۷.۵ سانت تغییر کند میتوان با خم حداکثر ۱ به ۶ میلگردهای دو ستون را به یکدیگر وصله کرد. یعنی مثلا فرض کنید یک ستون میانی با ابعاد ۶۰*۶۰ داریم و از هر وجه ۷.۵ سانت در ستون بعدی کاهش بعد داشته باشیم. (یعنی ستون طبقه بالا ۴۵*۴۵)
• در مواردی که ابعاد ستون در هر وجه بیش از ۷.۵ سانت تغییر میکند از آنجایی که نمیتوان میلگرد را بیش از ۷.۵ سانت خم کرد در صورت نیاز باید از میلگرد انتظار مجزا استفاده کرد.
• در مواردی که تعداد میلگردها در طبقه بعدی کاهش پیدا می‌کند آندسته از میلگردهایی که در طبقه بعد به آنها نیازی نیست را باید به داخل ستون خم کرد.

اجرای خاموت و سنجاقی

خاموت و سنجاقی معمولا از میلگرد سایز ۱۰ هستند که نقش محصور کردن آرماتورهای طولی را به عهده دارند.

خاموت (تنگ) در ستون‌ها

خاموتها را قبل از اینکه میلگردهای طولی ستون برپا شوند باید به صورت متراکم در قسمت میلگردهای انتظار قرار داد و بعد از اجرای میلگردهای طولی فواصل آنها را تنظیم کرد.

خاموت میلگرد بسته ای است که دور تا دور میلگردهای طولی ستون را فرا گرفته و انتهای آن به خم ۱۳۵ درجه ختم می‌شود. خاموت لزومی ندارد که حتما یک تکه ساخته شود، بلکه میتوان آنرا با یک میلگرد U به همراه سنجاقی هم ساخت. در این حالت حتی میتوان بعد از اجرای میلگردهای طولی ستون نیز خاموتها را اجرا کرد.

سنجاقی

سنجاقی میلگردی است که مثل خاموت برای مهار میلگردهای طولی به کار میرود. یک انتهای سنجاقی به خم ۱۳۵ و انتهای دیگر به خم ۹۰ درجه ختم می‌شود. در موارد زیر علاوه بر خاموت برای مهار آرماتورهای طولی ستون بتنی نیاز به سنجاقی نیز داریم.

1. فاصله بین میلگردهای مهارشده توسط گوشه خاموت بیش از ۱۵ سانت باشد.
2. اگر میلگردهای ستون به صورت یکی در میان در گوشه خاموت قرار نمیگیرند. در این حالت اگر تعداد میلگردهای ستون در هر وجه از ۳ عدد بیشتر باشد نیاز به حداقل یک سنجاقی داریم.

قالب‌بندی ستون‌ها

قالب بندی مرحله ای مهم از مراحل اجرای اسکلت بتنی می باشد. قالب مورد استفاده در سازه های بتنی باید صاف و عاری از پیچیدگی و تابیدگی بوده و همچنین مقاومت کافی را داشته باشد. قالبها در ابعاد مختلف تولید می‌شوند. عرض قالب های تولیدی معمولا ۱۰-۱۵-۲۰-۲۵-۳۰-۳۵-۴۰-۴۵-۵۰ سانتیمتر و ارتفاع آنها ۵۰-۱۰۰-۱۵۰ سانتیمتر می‌باشد.

انتخاب سایز قالب ها را میتوان به چند صورت انجام داد. مثلا فرض کنید یک ستون 50*50 به ارتفاع 3 متر داریم. میتوانیم 12 عدد قالب 50*100 برداشته و در گوشه آنها از نبشی پانچ استفاده کنیم. روش متداول دیگر استفاده از 12 عدد قالب 40*100 به همراه قالب کنج 5 است. میتوان از سایزهای مختلفی برای قالب بندی یک ستون استفاده کرد فقط نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که درز قالب کنج یا نبشی پانچ نباید در یک ارتفاع باشد.

به عنوان مثال تصویر زیر قالب بندی یکی از ستونهای با سایز 50*50 در پروژه چاهشک را نشان میدهد. همانطور که میبینید برای مقاومت بهتر در برابر فشار بتن تراز قالب کنج 5 و قالب 40 را در یک تراز قرار نداده ایم.

برای اینکه بتن به قالب نچسبد باید قالب ها را چرب کرد.

بعد از اینکه قالب بندی تمام شد باید قالب ها را به وسیله جک صلیبی یا لوله و سرجک مهار کرده و شاقول کرد. استفاده از لوله و سرجک برای مهارستون ها نسبت به جک صلیبی به این دلیل که شاقول کردن ستونها بعد از بتن ریزی راحت تر است توصیه می‌شود.

بتن ریزی ستون‌ها

ارتفاع بتن ریزی هر ستون

ارتفاعی که ستونهای یک طبقه بتن ریزی میشوند یکسان نبوده و به ارتفاع بلندترین تیری که به آن متصل می شود بستگی دارد. در واقع ارتفاع بتن ریزی هر ستون باید تا تراز زیر بلندترین تیری که به آن متصل میشود باشد. مثلا فرض کنید ارتفاع کف تا کف طبقه 3.6 متر است. برای یک ستون میانی که 4 تیر به آن برخورد میکند ارتفاع دو تیر 40 سانت و ارتفاع دو تیر دیگر 70 سانت است. بنابراین ستون بایستی تا تراز زیر دو تیر 70 سانتی بتن ریزی شود. یعنی ارتفاع بتن ریزی ستون برابر است با 2.9 متر (70-360)

حداکثر ارتفاع مجاز بتن ریزی

در ویرایش قبلی مبحث نهم مقررات ملی ساختمان حداکثر ارتفاع مجاز بتن ریزی 120 سانتیمتر ذکر شده بود. در این حالت بایستی در ارتفاع ستون دریچه تعبیه کنیم تا بتوانیم ارتفاع سقوط بتن را کاهش دهیم. این مورد از آیین نامه جدید حذف شده است.

ویبره زدن بتن

بتن ریزی ستونها باید در چند مرحله انجام شده و در هر مرحله بتن را ویبره زده و متراکم کرد. شاید راننده پمپ بتن عجله داشته باشد که یک ستون را تا انتها پر کند و بعد به سراغ ستون بعدی برود ولی شما نباید این اجازه را بدهید.

برای ویبره زدن ستونها به ارتفاع شلنگ ویبراتور توجه کنید. طول اغلب شلنگهای ویبراتور حدود 3 متر است در صورتیکه قصد دارید یک ستون با ارتفاع بلندتر را بتن ریزی کنید حتما از شلنگ بلندتر نیز استفاده کنید تا تمام ارتفاع ویبره بخورد. البته اگر در ارتفاع ستون دریچه قرارداده اید مشکلی از این بابت نخواهید داشت.

یک روز بعد از بتن ریزی بایستی قالب ها را باز کرده و عمل آوری بتن را شروع کرد.

شاقول کردن ستون ها

یکی از مهمترین مراحل اجرای اسکلت بتنی شاقول کردن ستون ها است. بعد از پایان بتن ریزی ستونها و قبل از اینکه بتن سفت شود باید آنها را ساقول کرد. نحوه شاقول کردن ستون در اسکلت بتنی به این صورت است که یک جسم تکه میلگرد را خم کرده و داخل سوراخ های قالب رد میکنیم. سپس به این میلگرد ریسمانی آویزان کرده و دور این ریسمان را جسم سختی مثل آجر یا هر چیز دیگری بسته و در کنار ستون آویزان می کنیم. سپس با متر کردن بالا و پایین ستون از شاقول بودن ستون اطمینان حاصل میکنیم.

زیرسازی سقف

آماده سازی زمین (متراکم کردن خاک و تخته گذاری)

اولین مرحله از زیرسازی سقف، آماده سازی زمین است. مخصوصا در طبقه همکف که قرار است بر روی خاک این کار را انجام دهیم. در قسمت هایی که جک ها بر روی بتن فونداسیون قرار می‌گیرد ما مشکلی نداریم اما در بخشهایی که جک و لوله‌ها بر روی خاک دستی یا غیرمتراکم قرار می‌گیرد کار بسیار حساس است چون فشار بتن باعث میشود جک در خاک دستی فرو رفته و سقف خیز بردارد.

بنابراین در قسمتهایی که خاک نامتراکم یا دستی داریم باید خاک را به طور منظم پهن کرده و همزمان به وسیله کمپکتور متراکم کنیم. در این مرحله کار ما هنوز تمام نشده بلکه باید کف را به وسیله تخته بپوشانیم تا جک ها بر روی تخته قرار بگیرد. بنابراین به هیچ عنوان جک را حتی روی خاک محکم نیز قرار نداده و حتما از تخته برای زیر لوله ها استفاده کنید.

انواع روشهای زیرسازی سقف در اسکلت بتنی

به روشهای مختلفی میتوان زیرسازی یک سقف در سازه بتنی را انجام داد. این روشها عبارت اند از :

• جک صلیبی (جک T)
• اسکافولد مثلثی – داربست مثلثی
• داربست چکشی (گل)
• داربست ساده

جک صلیبی (جک T)

به دلایل زیر در حال حاضر کمتر از آن استفاده می شود.

• از آنجایی که جک صلیبی معمولا با سایز لوله داربست یکسان نیست نمیتوان جکها را به وسیله بست داربست به یکدیگر متصل و مهار کرد.
• جک های صلیبی را معمولا در فواصل حدود یک متری از هم قرار داده و استفاده از آنها معمولا محدود به زیرسازی تیرهای سبک و تیرچه ها و یا پایه های اطمینان می باشد.
• استفاده از جک صلیبی به دلیل ضعف مقاومتی در برابر بتن ریزی دالها در سازه های بتنی توصیه نمیشود و بهتر است از آنها به عنوان شمع در سازه های فلزی یا پایه اطمینان استفاده کرد.

اسکافولد مثلثی

یکی از مطمئن ترین انواع زیرسازی سقف اسکلت بتنی است. اسکافولد یا داربست مثلثی به دلیل اینکه محدودیت ارتفاعی ندارد میتوان از آنها برای زیرسازی هر سقف با هر ارتفاعی بهره گرفت. از نظر اقتصادی نیز استفاده از اسکافولد مثلثی در مواقعی که ارتفاع سقف بلند باشد توصیه می شود.

داربست چکشی

یک نوع داربست مدولار است که مثل داربست نیاز به گیره و بست ندارد. در اعضای قائم در هر نیم متر زائده هایی به شکل گل جوش شده و کافی است اعضای افقی را با ضربه چکش در داخل گل ها قرار داده تا داربست شکل بگیرد. طول اعضای قائم از 0.5 تا 3 متر موجود بوده و اعضای افقی 90 سانت و 1.5 متر هستند.

زیرسازی تیرها

قبل از اینکه قالب های کف تیرها را کار کنیم لازم است اگر زیرسازی به وسیله اسکافولد یا فریم چکشی انجام میشود بر روی سرجکها از قوطی تقریبا ۸*۸ یا چهارتراش استفاده کرده و روی آنها را نیز دو عدد لوله قرار دهیم. این کار باعث میشوند تا مسیر انتقال بار به خوبی از کف قالب به لوله ها و سپس به قوطی و سپس به سرجک و سپس به اعضای قایم و افقی و مورب و سپس به زمین منتقل شود.

زیرسازی سقف

از آنجایی که ضخامت بتن در قسمت سقف از تیر کمتر است بنابراین به زیرسازی ضعیف تری در مقایسه با تیرها نیاز داریم. همچنین سقف وافل به دلیل اینکه تیرچه و سقف به طور درجا بتن ریزی میشود نیاز به زیرسازی قوی‌تری در مقایسه با سقف تیرچه بلوک دارد. به این دلیل که تیرچه ها در سقف تیرچه بلوک از قبل آماده شده و میتوانند در تحمل وزن بتن تازه کمک کنند.

زیرسازی سقف تیرچه بلوک

لازم است زیر همه تیرچه‌ها به فواصل ۲ متری از شمع استفاده کنیم. در این حالت میتوان از جک T یا صلیبی برای سقفهای با ارتفاع حدود ۳.۵ متر استفاده کرد. به این دلیل که معمولا حداکثر ارتفاع جک صلیبی ۴ متر است. برای سقفهای با ارتفاع بلند بایستی از داربست یا اسکافولد استفاده کنیم.

در صورتیکه در جهت عمود بر تیرچه ها در فواصل ۲ متری از قوطی استفاده کنیم بار از تیرچه به قوطی و سپس به جک منتقل میشود. در این حالت تعداد جک مورد نیاز کمتر می‌شود.

تای بیم (کلاف عرضی)

در صورتیکه طول تیرچه از ۴ متر بیشتر باشد نیاز به تای بیم یا کلاف عرضی نیز داریم. تای بیم تیری به عرض ۱۰ سانت و به ارتفاعی به اندازه ضخامت سقف است یک تنها یک میلگرد ۱۰ در بالا و یک عدد نیز در پایین دارد. تای بیم در جهت عمود بر تیرچه ها اجرا شده و طول آزاد تیرها را کاهش داده و خطر خیز سقف در دراز مدت را کاهش می‌دهد.

زیرسازی سقف وافل

همانطور که گفتیم فشار بیشتری ناشی از وزن بتن ریزی در قسمت تیرها در مقایسه با سقف منتقل میشود. بنابراین برای زیرسازی قسمت سقف میتوان از حجم کمتری در مقایسه با تیرها استفاده کرد. مثلا در صورتیکه از فریم چکشی با ابعاد ۱*۱ در قسمت تیرها (پوترها) استفاده میکنیم در زیرسقف وافل میتوانیم از ۱.۵*۱.۵ استفاده کنیم.

بعد از اینکه فریم چینی با فریم چکشی یا اسکافولد انجام شد و سر لوله های آنها سرجک قرار گرفت بایستی بر روی سرجکها قوطی قرار دهیم تا توزیع بار به خوبی انجام شود.

قالب‌ بندی سقف

در این مرحله از مراحل اجرای سازه بتنی قالب کف زیرین تیرها را اجرا می کنیم. انتخاب سایز قالب بستگی به نقشه و موجودی قالب در کارگاه دارد.

مثلا فرض کنید عرض تیری ۵۰ سانتیمتر است. هم میتوانیم از قالب با عرض ۵۰ سانت استفاده کنیم و هم میتوانیم از قالبی با عرض ۴۰ سانت به همراه قالب ۱۰ یا به همراه ۲ عدد کنج ۵ سانت استفاده کنیم.

حال فرض کنید همین تیر با عرض ۵۰ سانت دارای ۲۰ سانت آویز باشد. اگر از قالب ۵۰ به عنوان کف استفاده کنیم میتوانیم از قالب ۲۰ برای آویز استفاده کنیم. در این حالت قالب ۵۰ به ۲۰ بایستی به وسیله نبشی پانچ متصل شود. اما اگر از قالب ۴۰ به همراه ۲ عدد قالب کنج ۵ استفاده میکنیم برای قسمت آویز باید از قالب ۱۵ استفاده کنیم.

آرماتوربندی تیرها (پوتر)

به طور کلی آرماتوربندی بایستی کاملا مطابق نقشه بوده و قطع و خم میلگردها طبق نقشه‌های طراح سازه انجام شود.

آرماتوربند ابتدا خم و برش میلگردهای طولی و همچنین خاموت ها را انجام داده و آنها را به محل تیر مورد نظر منتقل میکند. سپس میلگردهای طولی را از بین میلگرد انتظار ستونها عبور داده و همه را در شبکه بالا میدارد. همزمان خاموت ها از بین میلگردهای طولی عبور داده شده و در سرتاسر طول تیر مطابق نقشه توزیع می‌شود. فاصله بین خاموت ها در دو انتهای تیر که ناحیه بحرانی نامیده میشود کمتر بوده (خاموت گذاری فشرده) و در وسط دهانه تیر این فاصله افزایش می‌یابد. توجه کنید محل خم خاموت بایستی به طور یکدرمیان عوض شود.

بعد از اینکه خاموت ها همگی در جای خود قرار داده شدند میلگردهای طولی شبکه پایین را نیز آزاد کرده تا بر روی خاموت بنشیند. سپس با سیم مفتول میلگردهای طولی را به خاموت ها میبندیم و در مرحله آخر بر روی کف قالب اسپیسر قرار داده و میلگردها را آزاد کرده تا بر روی کف قالب بنشیند.

آرماتوربندی سقف

آرماتوربندی سقف تیرچه بلوک

اگر سقف تیرچه بلوک باشد تیرچه‌ها به وسیله جرثقیل به روی سقف منتقل کرده و فاصله آنها را با توجه به عرض بلوک توزیع می کنیم. سپس بلوک ها را بین تیرچه ها چینده و پوشش سقف را تکمیل می‌کنیم.

بعد از تکمیل پوشش سقف با بلوک (یونولیت، سفال یا سیمانی) میلگردهای ممان منفی و میلگردهای حرارتی را اجرا می کنیم.

آرماتوربندی سقف وافل

اگر سقف وافل باشد ابتدا آرماتوربندی تیرچه ها انجام شده و سپس میلگردهای حرارتی اجرا می‌شوند.

آرماتوربندی سقف دال بتنی

اگر سقف ما از نوع دال تخت بتنی باشد پس از آرماتوربندی تیرها، زیرسازی سقف انجام شده و دو شبکه آرماتور در سقف اجرا می شود.

اجرای صفحات مدفون در بتن

در سازه های بتنی جهت اجرای نما نیاز به پلیت‌ یا صفحاتی داریم تا نمای خود به اسکلت بتنی متصل کنیم. برای این منظور کافی است از صفحاتی بدین شکل در بدنه تیرهای سقف استفاده کنیم. مشخصات این صفحات وابسته به سنگینی نما بوده و هدف اجرای آن می باشد.

بتن ریزی سقف

برخلاف بتن ریزی ستونها که حتما بایستی توسط پمپ هوایی بتن ریزی شوند بتن ریزی سقفها در اسکلت بتنی را میتوان هم با پمپ زمینی یا ثابت و هم توسط پمپ هوایی یا دکل انجام داد. با توجه به دلایل زیر توصیه ما این است که از پمپ هوایی استفاده کنید.

• پمپ هوایی یا دکل هزینه بیشتری دارد ولی از آنجایی که بتن را میتوان دقیقا در محل مورد نظر ریخت کار سریعتر و تمیز تر پیشرفت دارد.
• پمپ زمینی یا ثابت هزینه کمتری دارد ولی ممکن است اپراتورهای پمپ به خاطر سختی کار بتن را در قسمتی از سقف جمع کنند و مجبور باشید با بیل و دستی بتن را پخش کنید. تجمع بتن در یک قسمت همچنین میتواند به زیرسازی سقف شما در آن قسمت فشار مضاعفی بیاورد. مورد دیگری که در پمپ ثابت باید به آن توجه داشت ضربه ای است که هنگام پمپاژ بتن به سقف وارد می‌شود.

باز کردن قالب ها و زیرسازی سقف

به طور کلی زمان باز کردن سقفها در سازه بتنی به دمای هوا وابسته است. هرچه دمای هوا بیشتر باشد بتن سریعتر به مقاومت مدنظر خود رسیده و میتوان زیر آنرا زودتر باز کرد. همچنین استفاده از سیمان تیپ۳ نیز باعث زودگیری بتن می‌شود.

بعد از مدت مشخصی که قالب های زیرسقف یا زیر تیر (پوتر) باز شد باید در فواصل مشخصی از پایه اطمینان استفاده کرده و این پایه های اطمینان را در دو طبقه متوالی نگه داریم.

• منظور از قالب های قائم (ردیف1) قالب های ستون، دیواربرشی، دیوارحائل، فونداسیون و همچنین قالبهای بدنه (قائم) تیرها می باشد.
• منظور از دال (ردیف2) انواع مختلف دال از قبیل دال تخت، دال مجوف (وافل) و دال مشبک می باشد. به عنوان مثال در صورتیکه دمای هوا از 24 درجه بیشتر باشد قالب های زیر دال را میتوان بعد از 3 روز باز کرد ولی بعد از باز کردن قالب ها باید پایه های اطمینانی قرار داد و آنها را حداقل تا 7 روز نگاه داشت.
• قالب های زیر تیرها (شامل تیرهای اصلی و کنسولها) را نیز درصورتیکه دمای هوا بیش از 24 درجه باشد میتوان بعد از 10 روز باز کرد ولی پایه های اطمینان آنها حداقل بعد از 10 روز باز خواهند شد.

پایه های اطمینان

مطابق مبحث نهم مقررات ملی ساختمان پیشبینی پایه های اطمینان در موارد زیر اجباری است. توجه کنید فاصله پایه های اطمینان در هیچ حالت نباید بیش از 3 متر اختیار شود.

• تیرهای با دهانه بیش از 5 متر
• تیرهای کنسول با دهانه ها بیش از 2.5 متر
• دال های با دهانه بیش از 3 متر
• دال های کنسول به طول بیش از 1.5 متر