افزودنی‌های بتن

افزودنی های بتن موادی هستند که باعث بهبود مشخصات بتن می‌شوند. درنظر داشته باشید که حداکثر 5 درصد وزنی سیمان مجازیم از افزودنی‌های بتن استفاده کنیم. مثلا اگر از بتن با عیار 400 کیلوگرم سیمان در هر مترمکعب بتن استفاده کنیم حداکثر مقدار افزودنی قابل استفاده 20 کیلوگرم در هر مترمکعب خواهد بود.

البته چون قیمت افزودنی‌های بتن بالاست و استفاده زیاد از آن باعث افزایش هزینه ساخت اسکلت بتنی می‌شود، معمولا در اغلب پروژه ها حداکثر 1 درصد استفاده می‌شود.

افزودنی‌های زودگیرکننده بتن

برای بتن ریزی در هوای سرد معمولا از زودگیرکننده استفاده می‌شود. زودگیر کننده روند کسب مقاومت بتن را سرعت بخشیده و در مواردی که میخواهیم قالب ها و جک های سقف را زودتر از موعد باز کنیم باید از زودگیر کننده یا سیمان تیپ 3 استفاده کنیم. به دلیل اینکه سیمان تیپ 3 به ندرت تولید می‌شود تنها گزینه استفاده از زودگیرکننده های بتن است.

کلسیم کلرید حداکثر 2 درصد وزنی سیمان استفاده شود. به دلیل اینکه کلر باعث خوردگی میلگرد میشود فقط در بتن بدون فولاد میتوانیم از آن استفاده کنیم. برای استفاده در بتن آرمه میتوان از نیترات کلسیم یا سدیم، سولفات سدیم و پتاسیم استفاده کرد. موادی تحت عنوان ضد یخ بتن در بازار وجود دارد که باید به ترکیبات آن توجه کنید.

افزودنی‌های دیرگیرکننده بتن

برای بتن ریزی در هوای گرم یا حمل بتن در مسافت‌های دور باید از دیرگیرکننده های بتن استفاده کنیم تا گیرش بتن را به تاخیر بیندازیم. این موارد معمولا مقاومت را نیز کاهش داده و روان کننده نیز هستند.

سولفات کلسیم، پودر شیرکم چرب و نشاسته جزء دیرگیرکننده ها هستند. شکر نیز یک دیرگیر کننده قوی بتن است. استفاده از شکر در حد 0.05 درصد وزنی سیمان، گیرش بتن را تا 4 ساعت به تاخیر می اندازد و در حد 0.2 تا 1 درصد گیرش کاملا موقف می‌شود.

روان کننده بتن

این مواد اسلامپ و روانی بتن را افزایش داده و باعث کاهش نسبت آب به سیمان میشود. کاربرد روان کننده برای بتن ریزی در هوای گرم و همچنین در شرایطی است که تراکم زیاد آرماتور داشته باشیم.

اسیدهای لیگنوسولفینیک و اسیدهای هیدروکسی کربوکسیلیک و نمکهای آن جزء روان کننده و پلی کربوکسیلات جزء فوق روان کننده محسوب می‌شوند.

همچنین توجه کنید که بتن با سیمان نوع 2 یا 5 روانی بیشتری نسبت به سیمان نوع 1 دارد.

افزودنی های حباب زا

افزودنی های حباب زا با تولید میلیاردها حباب بسیار ریز هوا در بتن، مقاومت در برابر یخ زدن و آب شدن، روانی، شکل پذیری، مقاومت ضربه ای، آب بندی، مقاومت در برابر سولفات ها را افزایش داده و مقاومت بتن، امکان تورق، آب انداختن، نفوذ پذیری، افت و خزش را کاهش می دهد.

صمغ های طبیعی چوب، چربی های حیوانی و نباتی، صابون ها و اسیدهای نفتی جزء مواد حباب زا هستند.